PPK to sposób długoterminowego oszczędzania, który pozwala pracownikom systematycznie gromadzić kapitał na przyszłą emeryturę przy wsparciu pracodawców oraz państwa. Co do zasady prowadzenie PPK jest obowiązkowe dla pracodawców, natomiast pracownicy uczestniczą w PPK dobrowolnie. Zgromadzony kapitał to ich prywatne oszczędności, z których mogą skorzystać w dowolnym momencie.

Podstawą PPK jest ustawa z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych. Zgodnie z jej przepisami w PPK środki mogą gromadzić zatrudnieni, czyli osoby, które odprowadzają składki emerytalno-rentowe. Ustawa nakłada na pracodawców obowiązek uruchomienia PPK, zapisania pracowników do programu i odprowadzania za nich wpłat. Regulacje wskazują też zasady inwestowania zgromadzonego kapitału w funduszach zdefiniowanej daty.

Wpłaty na PPK pochodzą z trzech źródeł – z wpłat z wynagrodzenia pracowników, z wpłat pracodawców oraz z dopłat państwa (Fundusz Pracy).  Zarówno pracownicy jak i pracodawcy muszą odprowadzać wpłaty podstawowe – wynoszą one odpowiednio 2% i 1,5% wynagrodzenia miesięcznego brutto (podstawa wymiaru składek emerytalno-rentowych). Mogą oni również zadeklarować wpłaty dodatkowe (pracownicy do 2%, a pracodawcy do 2,5%).   Wpłaty państwowe obejmują wpłatę powitalną (250 zł) i dopłatę roczną (240 zł).

PPK wdrażany jest etapami. Termin, w którym dane przedsiębiorstwo musi utworzyć PPK, zależy od wielkości firmy - czyli od liczby osób zatrudnionych. Pierwotnie ustawodawca ustalił następujące terminy wdrożenia PPK dla firm i sektora publicznego:

• od 1 lipca 2019 r. – firmy zatrudniające co najmniej 250 osób według stanu na dzień 31 grudnia 2018 r.;
• od 1 stycznia 2020 r. – firmy zatrudniające co najmniej 50 osób według stanu na dzień 30 czerwca 2019 r.;
• od 1 lipca 2020 r. – firmy zatrudniające co najmniej 20 osób według stanu na dzień 31 grudnia 2019 r.;
• od 1 stycznia 2021 r. – pozostałe podmioty, w tym jednostki sektora finansów publicznych.

Zgodnie z ustawą z 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, firmy zatrudniające między 50 a 249 osób będą mogły zawrzeć umowę o zarządzanie PPK pół roku później niż planowano pierwotnie - w terminie do 27 października 2020 r.

Dla IV grupy tj. pozostałych podmiotów zatrudniających i jednostek sektora finansów publicznych (bez względu na stan zatrudnienia) termin wprowadzenia PPK pozostaje bez zmian i jest to 1 stycznia 2021.

Z obowiązku udziału w Pracowniczych Planach Kapitałowych zwolnieni są:

• samozatrudnieni, tj. osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, o ile nie zatrudniają osób będących osobami zatrudnionymi w rozumieniu ustawy o PPK,
• osoby fizyczne, które zatrudniają, w zakresie niezwiązanym z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, inną osobę fizyczną, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby (na przykład osoby zatrudniające opiekunki do dzieci lub dorywczą pomoc domową),
• mikroprzedsiębiorcy, którym wszystkie osoby zatrudnione złożyły deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat.
• pracodawcy, którzy prowadzą PPE oraz naliczają i odprowadzają składki podstawowe do PPE w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia, jeżeli do PPE przystąpiło co najmniej 25% osób zatrudnionych.

więcej na stronie https://www.mojeppk.pl/

Przepisy ustaw o podatku dochodowym nakładają na podatników konieczność uwzględniania określonych kwot limitów, od wysokości których zależy np. rodzaj prowadzonych ksiąg podatkowych, możliwość korzystania z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych czy też termin opłacania zaliczek na podatek dochodowy.

Ustawowe limity podane w euro na 2021 r. należy przeliczyć według średniego kursu NBP z 1 października 2020 r., który wyniósł 4,5153 zł/euro (tabela nr 192/A/NBP/2020).

1. Status małego podatnika

W roku 2021 status małego podatnika będzie miał ten podatnik, u którego wartość wskazanego przychodu nie przekroczy w 2020 r. kwoty 9.031.000 zł (2.000.000 euro × 4,5153 zł/euro, po zaokrągleniu do 1.000 zł).

2. Jednorazowa amortyzacja

W odniesieniu do środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT (z wyłączeniem samochodów osobowych) prawo do jednorazowej amortyzacji, dokonywanej na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-13 updof lub art. 16k ust. 7-13 updop, przysługuje:

• małym podatnikom oraz
• podatnikom rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej (w roku jej rozpoczęcia).

Jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonuje się w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w 2021 r. będzie więc wynosił 226.000 zł (50.000 euro × 4,5153 zł/euro, po zaokrągleniu do 1.000 zł).

3. Prowadzenie ksiąg rachunkowych przez podatników

Limit przychodów za 2020 r., z którego osiągnięciem wiąże się u podatników obowiązek zaprowadzenia w 2021 r. ksiąg rachunkowych przez wskazane podmioty wykonujące działalność gospodarczą, wynosi 9.030.600 zł (2.000.000 euro × 4,5153 zł/euro).

4. Opłacanie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

• dopuszczalność stosowania zryczałtowanej formy opodatkowania

Podatnicy kontynuujący działalność gospodarczą będą mogli w 2021 r. opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli w 2020 r. uzyskają przychody w wysokości nieprzekraczającej 1.128.825 zł (tj. 250.000 euro × 4,5153 zł/euro).

Limit w tej wysokości dotyczy:

• przychodów uzyskanych z działalności prowadzonej przez podatnika wyłącznie samodzielnie,
• sumy przychodów uzyskanych przez wspólników spółki - jeżeli podatnik uzyskiwał przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki,
• odrębnie - przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie i odrębnie z działalności wykonywanej w formie spółki - jeżeli podatnik jednocześnie prowadził działalność samodzielnie, a także w formie spółki,
• przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika samodzielnie lub w formie spółki, który za część 2020 r. opłacał podatek w formie karty podatkowej i za część według skali podatkowej.

W przypadku przedsiębiorstwa w spadku w limicie uwzględnia się również przychody z działalności gospodarczej uzyskane przez zmarłego przedsiębiorcę (art. 6 ust. 6a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

• możliwość kwartalnego opłacania ryczałtu

Podatnicy uprawnieni do stosowania opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w 2021 r. będą również mogli opłacać ten podatek za okresy kwartalne, pod warunkiem, że otrzymane przez nich w 2020 r. przychody z działalności prowadzonej samodzielnie albo przychody spółki nie przekroczą kwoty 112.882,50 zł, czyli równowartości 25.000 euro w przeliczeniu po kursie 4,5153 zł/euro. W limicie tych przychodów uwzględnia się przychody zmarłego przedsiębiorcy albo przychody spółki, w której zmarły przedsiębiorca był wspólnikiem (art. 21 ust. 1ba ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Uwaga!

Do Sejmu wpłynął projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (druk nr 642). Przewiduje on m.in.:

• podniesienie limitu przychodów z 250.000 euro do 2.000.000 euro warunkującego wybór ryczałtu ewidencjonowanego,
• podniesienie limitu przychodów z 25.000 euro do 200.000 euro umożliwiającego wybór wpłacania ryczałtu kwartalnie.

Od 15 października 2020r. weszła w życie Tarcza 5.0. Od tego dnia można wnioskować o wsparcie wyłącznie na Platformie Usług Elektronicznych (PUE) ZUS. Ustawa została podpisana przez Prezydenta 17 września 2020 r. i opublikowana w Dzienniku Ustaw z 23 września 2020 r. pod poz. 1639. Przepisy w/w ustawy wskazują branżowo przedsiębiorców, którzy będą mogli skorzystać: ze świadczenia postojowego, dodatkowego świadczenia postojowego oraz ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek za lipiec, sierpień i wrzesień 2020r. Tarcza 5.0 dotyczy płatników sektora turystycznego, hotelarskiego, organizacji i obsługi targów, konferencji, wystaw.

ŚWIADCZENIE POSTOJOWE

1. Przedsiębiorcy, którzy prowadzą przeważającą działalność oznaczoną kodem 79.11.A., czyli agenci turystyczni - mają prawo do świadczenia postojowego, jeśli spełniają poniższe warunki:

• pozarolniczą działalność gospodarczej rozpoczęli przed 1 kwietnia 2020 r.,
• zamieszkują na terytorium RP i mają obywatelstwo RP, Państwa Członkowskiego UE, Państwa Członkowskiego EFTA, Konfederacji Szwajcarskiej lub są cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium RP,
• mieli przestój w prowadzeniu powyższej działalności gospodarczej w następstwie wystąpienia COVID-19,
• nie podlegają ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu, chyba że podlegają ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wysokość świadczenia postojowego przysługuje w wysokości 80% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującym w 2020 r., ale nie więcej niż trzykrotnie. Jeżeli świadczenie wcześniej zostało już trzykrotnie wypłacone to nie przysługuje ono ponownie.

2. Przewodnicy turystyczni, czyli przedsiębiorcy, którzy prowadzą przeważającą działalność oznaczoną kodem 79.90.A będą mieli prawo do świadczenia postojowego, jeśli spełniają poniższe warunki:

• zamieszkują na terytorium RP, mają obywatelstwo RP, Państwa Członkowskiego UE, Państwa Członkowskiego EFTA, Konfederacji Szwajcarskiej lub są cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium RP,
• odnotowali przestój w prowadzeniu działalności gospodarczej w następstwie wystąpienia COVID- 19,
• zawiesili prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po dniu 31 sierpnia 2019 r.,
• działalność ma charakter sezonowy i w 2019 r. była wykonywana przez okres nie dłuższy niż 9 miesięcy.

DODATKOWE ŚWIADCZENIE POSTOJOWE

Jeśli przeważającą działalnością są prace oznaczone kodami PKD: 49.39.Z, 77.39.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, można ubiegać się o dodatkowe świadczenie postojowe. Warunki, które muszą być spełnione:

• uzyskany przychód z tej działalności w miesiącu kalendarzowym poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku, musi być niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019 r.
• wcześniejsze skorzystanie ze świadczenia postojowego (co najmniej jednego). Dodatkowe świadczenie postojowe przysługuje w takiej samej wysokości co wcześniej wypłacone świadczenie i przysługuje nie więcej niż trzykrotnie.

ZWOLNIENIE Z OBOWIĄZKU OPŁACANIA SKŁADEK ZUS za lipiec, sierpień i wrzesień 2020 r.

Płatnicy z branży turystycznej, hotelarskiej, organizacji i obsługi konferencji, wystaw i targów mogą ubiegać się o zwolnienie z opłacania składek (za miesiąc lipiec, sierpień i wrzesień 2020r.):

• na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne,
• na Fundusz Pracy,
• Fundusz Solidarnościowy,
• Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych

Powyższe zwolnienie dotyczy przedsiębiorców, którzy wykazali jako przeważający rodzaj działalności, i prowadzili działalność oznaczoną kodami PKD 49.39.Z, 55.10.Z, 77.39.Z, 79.11.A, 79.90.A, 82.30.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, oraz jeśli:

• byli zgłoszeni jako płatnicy składek przed 30 czerwca 2020 r.
• przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w pierwszym miesiącu kalendarzowym, za który składany jest wniosek o zwolnienie z opłacania składek był niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019 r.
• deklaracje rozliczeniowe i imienne raporty miesięczne zostaną złożone za miesiące wskazane we wniosku najpóźniej do 31 października br.,
• wniosek o zwolnienie z opłacania należnych składek zostanie złożony nie później niż do 30 listopada br.

Zwolnienie będzie przysługiwałoniezależnie od tego czy zostały opłacone składki za wskazany we wniosku okres.

więcej na stronie https://www.zus.pl

W 2020 roku dość istotnie zmienia się sposób raportowania zdarzeń podatkowych związanych z podatkiem VAT. Dobrze znane i powszechnie stosowane deklaracje VAT stają się przeszłością, ponieważ ustawodawca zdecydował się „zaszyć” deklarację w pliku JPK.

Pierwotnie duże firmy miały stosować nowy JPK_VAT już od 1 kwietnia, a pozostali podatnicy 1 lipca 2020 r. Daty wejścia w życie przepisów zostały jednak przesunięte na skutek pandemii koronawirusa. Tarcza antykryzysowa 4.0 w art. 72 pkt 2 wyznaczyła ostateczny termin wejścia w życie nowego JPK_VAT z deklaracją na 1 października 2020 r. Nowy plik JPK_VAT będzie kompleksowym, jednym dokumentem elektronicznym obejmującym deklarację VAT (zastępującą składane deklaracje VAT-7 i VAT-7K) i ewidencję VAT i będzie wysyłany w terminie właściwym dla złożenia deklaracji VAT. Tak więc w tym jednym JPK będzie się mieściła zarówno deklaracja, jak i ewidencja, co można uznać za zaletę wprowadzanych zmian jeśli chodzi o redukcję dokumentów. Uproszczeniem ma być także eliminacja załączników wymaganych przy składaniu tradycyjnego rozliczenia podatku VAT, tj. VAT-ZZ, VAT-ZD i VAT-ZT, a także dodatkowych wniosków występujących w standardowych deklaracjach i zastąpienie tych załączników polami wyboru zawartymi w strukturze nowego pliku JPK_VAT. Za wadę zaś można uznać rozszerzenie zakresu danych, jakie musi zawierać nowy JPK. Nie chodzi tutaj wyłącznie o część deklaracyjną, która zastąpi dotychczasowe druki, lecz o zupełnie nowe informacje, które mają ułatwić organom podatkowym analizę danych, a co za tym idzie kontrolę podatników.

Elementy nowego pliku JPK_VAT

JPK_VAT będzie zawierać:

1. zestaw informacji o zakupach i sprzedaży, który wynika z ewidencji VAT za dany okres,
2. pozycje z obecnej deklaracji VAT-7 (VAT-7K),
3. dodatkowe dane, które są potrzebne do analizy poprawności rozliczenia.

Co prawda nowy JPK_VAT ma być stosowany dopiero za miesiąc (zmiany wchodzą od 1 października 2020 ), lecz eksperci przyznają, że to ostatni dzwonek na przygotowania. Konieczne jest bowiem opracowanie w firmach procedur, które pozwolą spełnić nowe wymagania. W nich zaś kluczową sprawą są oznaczenia m.in. grup towarów i usług (GTU)

To, kiedy należy stosować oznaczenia GTU, jest istotne i może nastręczać problemów. Równie ważne jest to, kiedy oznaczeń nie trzeba stosować. Dopiero ustalenie przez firmę, kiedy musi stosować oznaczenia w nowym JPK, a kiedy nie ma takiego obowiązku, da pełny obraz sytuacji, jaka nastąpi 1 października br.

Podkreślić należy, że w nowym JPK podatnicy będą zobligowani podatkowo wyeksponować m.in.:

• dostawy napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych, paliw i olejów oraz urządzeń elektronicznych i metali wymienionych szczegółowo w powyższym rozporządzeniu, odpadów, leków oraz wyrobów medycznych, budynków, budowli i gruntów;
• świadczenie usług w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, usług o charakterze niematerialnym – wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych oraz usług transportowych i gospodarki magazynowej – Sekcja H PKWiU 2015 symbol ex 49.4, ex 52.1.

Powyższe „ponadprogramowe” dane, jakie musi zawierać nowy JPK dotyczą wyszczególnionych grup asortymentowych towarów i usług. Ponadto konieczne będzie właściwe oznaczenie określonego rodzaju transakcji, w szczególności transakcji objętych obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności (MPP).

Dotychczasowa rola JPK jako ewidencji VAT, udostępnianej organowi podatkowemu za pomocą elektronicznych kanałów komunikacji, miała zasadniczo na celu informowanie fiskusa o transakcjach sprzedaży i zakupu. Błędy w JPK nie wywoływały zasadniczo sankcji, ponieważ kluczowym dokumentem dla rozliczenia podatku VAT była deklaracja. Likwidacja dotychczasowych deklaracji i zastąpienie ich nowym JPK_VAT sprawia, że zmodyfikowana ewidencja będzie również deklaracją, a to oznacza m.in. sankcje z Kodeksu karnoskarbowego (KKS) za uchybienia w zakresie terminowości i rzetelności w jej przesyłaniu i przygotowywaniu.

Mikropożyczka udzielana ze środków Funduszu Pracy w ramach tarczy antykryzysowej z której korzystają mikroprzedsiębiorcy dotknięci negatywnymi skutkami COVID-19 nie jest bezcelową zapomogą dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Pieniądze te nie mogą więc zostać wydane na prywatne potrzeby pożyczkobiorcy. Celem pożyczki 5000 zł jest pomoc w utrzymaniu danej firmy na rynku, która łączy się obowiązkiem kontynuacji prowadzenia działalności przez minimum 3 miesiące. W tym kontekście, pewne kontrowersje może także wzbudzić przeznaczenie otrzymanych środków na wsparcie rozwoju firmy, zwłaszcza jeśli rozwój ten nie był planowany przed kryzysem. Bardzo ważne jest więc odpowiednie uzasadnienie konkretnego zakupu. Pieniądze z mikropożyczki należy wydać na bieżące koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakup samochodu lub laptopa na cele prywatne może być potraktowany za poniesiony wydatek niezgodny z przeznaczeniem pożyczki. Na co więc należy wydać pieniądze z mikropożyczki 5000 zł i jaki jest czas na ich wydanie? Co do zasady środki mają pokryć bieżące koszty działalności gospodarczej. Są to przede wszystkim wydatki, które przedsiębiorca musi ponieść dla zapewnienia sprawnego i płynnego działania swojej firmy w bieżącym okresie rozliczeniowym. Żaden przepis ustawy ani umowy pożyczki nie wskazuje, w jakim terminie powinny zostać wydane pieniądze z pożyczki 5000 zł. Pojawiły się jednak opinie, że skoro karencja w spłacie pożyczki wynosi 3 miesiące, to właśnie w ciągu 3 miesięcy od jej otrzymania, powinniśmy wydać pieniądze z pożyczki 5000 zł. Brak precyzyjnego określenia terminu na wydanie środków, nie powinien jednak skutkować negatywnymi konsekwencjami wobec przedsiębiorców, którzy nie zdążą wydać pieniędzy z pożyczki 5000 zł przez 3 miesiące od dnia jej udzielenia. Pamiętać też trzeba, że podpisując umowę pożyczki, przedsiębiorca zobowiązuje się do udzielania rzetelnych informacji i wyjaśnień oraz udostępniania wszelkich dokumentów związanych z realizacją umowy. W pierwszej kolejności najrozsądniej jest więc wykazać, że środki z pożyczki 5000 zł zostały rozdysponowane na najbardziej oczywiste i najtrudniejsze do zakwestionowania wydatki takie jak koszty stałe, które ponosiliśmy przed kryzysem, np. czynsz najmu pomieszczenia biurowego, magazynu, opłaty za media takie jak energia elektryczna, gaz, woda, wywóz nieczystości, koszty materiałów biurowych, płatności za ubezpieczenie lokalu, daniny publiczne: podatki, składki ZUS, koszty eksploatacji samochodu firmowego, koszty usług wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej, opłaty za rachunki telefoniczne, internet, informatyczne, usługi księgowe, marketing i reklama, usługi prawne, koszty zakupu towaru wynikający z bieżącego zapotrzebowania, wypłaty dla pracowników, osób zatrudnionych na umowach cywilnoprawnych. W takiej sytuacji, w przypadku ewentualnej kontroli wydatkowania środków nie narażamy się na konieczność zwrotu pożyczki wraz z odsetkami. W kwestii umorzeń – już wiadomo, że nie będą wydawane indywidualne decyzje. Każdy podatnik może taką informację uzyskać w Urzędzie Pracy, w którym składał wniosek. Dla wniosków składanych elektronicznie, podatnik może fakt umorzenia sprawdzić i potwierdzić na utworzonym profilu.

To pakiet rozwiązań przygotowanych przez polski rząd, który ma ochronić państwo i obywateli przed kryzysem wywołanym pandemią koronawirusa. Tarcza antykryzysowa opiera się na pięciu filarach:

1. ochronie miejsc pracy i bezpieczeństwu pracowników,
2. finansowaniu przedsiębiorców,
3. ochronie zdrowia,
4. wzmocnieniu systemu finansowego,
5. inwestycjach publicznych

Wiecej informacji

Każdy przedsiębiorca może skorzystać ze specjalnej wyszukiwarki, aby uzyskać niezbędne informacje na temat wsparcia jakie może uzyskać dla swojej firmy, tj.:

- zwolnienie ze składek ZUS na 3 miesiące;

- niskooprocentowana pożyczka dla mikroprzedsiębiorców ze środków Funduszu Pracy;

- świadczenie postojowe dla osób prowadzących działalność gospodarczą;

dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń dla pracowników;

- dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń dla pracowników;

- czy też polski bon turystyczny dla branży turystycznej;

To tylko niektóre propozycje pomocy rządowej.

Polecamy specjalny Serwis Rzeczypospolitej Polskiej przygotowany przez Rządowe Centrum Legislacji w celu szybkiego i prostego wyszukania informacji na interesujący przedsiębiorcę temat: Wyszukaj wsparcie dla swojej firmy